نگارش مقاله علمی : در جستجوی گنج
1-1. مقاله علمی چيست؟
يک مقاله علمي گزارش سازماندهي شده اي از فرضيات، داده ها و نتايج مي باشد که قصد دارد به خواننده چيزي بياموزد. مقالات بخش مرکزي تحقيقات مي باشند. اگر تحقيقات شما منجر به يک مقاله ي علمي نشود همچون زماني است که اصلا تحقيقاتي صورت نگرفته است. ((جالب و تاليف نشده)) معادل ((هيچ)) است.
توجه داشته باشيد که هدف شما در تحقيقات اين است که فرضيات را تدوين نموده و آزمايش کنيد تا از اين آزمايشات نتايجي گرفته و اين نتايج را به ديگران اطلاع رساني کنيد. هدف شما تنها ((جمع آوري داده ها)) نيست.
يک مقاله تنها يک دستگاه بايگاني جهت ذخيره ي يک برنامه ي تحقيقاتي تکميل شده است؛ همچنين ساختاري براي برنامه ريزي تحقيقات شما مي باشد. اگر به شکل واضح و روشن هدف و شکل مقاله را درک کنيد، اين امر جهت سازماندهي و انجام تحقيقات شما مفيد خواهد بود. يک طرح کلي مقاله خوب هميشه يک برنامه ي خوب براي تحقيقات نيز هست. اين طرح ها مي بايد در طول دوره ي تحقيقاتي نوشته و مجددا بازنويسي شوند. در ابتدا شما بيشتر يک برنامه خواهيد داشت ولي در پايان يک طرح خواهيد داشت. تلاش مستمر جهت درک، تحليل، خلاصه نمودن و تدوين مجدد فرضيات در مقاله نسبت به فرايندي که در آن شما تنها داده ها را جمع آوري مي نماييد بي اندازه براي شما مفيدتر است و زمانيکه جمع آوري داده کاملا به پايان رسيد آنگاه مي توانيد به بررسي آنها بپردازيد.
1-2. طرح کلي مقاله علمی
1-2-1. دليل تهيه طرح مقاله علمی
قبل از هرچيز بايد تاکيد کرد که تهيه “طرح کلي” مقاله در نوشتن مقالات، همچون تهیه نقشه گنج برای پیدا کردن آن است . به طور کلي نوشتن مقالات بر مبناي “طرح کلي” کارايي بسيار بيشتري خواهد داشت. “طرح کلي” يک مقاله در واقع ساماندهي مجموعه داده هاي يک مقاله است. هدف از تهيه ” طرح کلي” طرحريزي نوشته ها و متون درون مقاله نيست بلکه درواقع شما بايد به” طرح کلي” به چشم يک برنامه ريزي مدون نگاه کنيد که با دقت اهداف، فرضيات و نتايج وابسته را سازماندهي مي نمايد.
خود “طرح کلي” متن چنداني ندارد. مهمترين نکته در تهيه اين طرح ارائه جزئياتي همچون نوع داده ها و سازمان دهي مقاله است. پس از تهيه اين طرح و توافق بر روي جزئيات آن، نگارش متن نهايي مقاله نسبتا ساده است. اگر از ابتدا به يک “طرح کلي” مطلوب نرسيم، مطمئنا در انتها نيز به يک مقاله موفق دست پيدا نخواهيم کرد.
بيشتر زمان صرف شده در نگارش مقاله صرف متن و بيشتر تفکر و دقت لازم هم صرف سازماندهي داده ها و تحليل آنها مي گردد. همچنين از نظر زماني مقرون به صرفه است که طرح هاي کلي مختلفي را بررسي نماييم قبل از اينکه تصميم بگيريم متن را نگارش کنيم. طبيعتا نگارش نسخه هاي گوناگون از متن مقاله امري بسيار زمان بر خواهد بود.
1-2-2. چگونه بايد يک طرح کلي را تهيه کرد؟
رويکرد کلاسيک آغاز با يک برگه ي سفيد و بدون نوشته مي باشد بدين ترتيب که تمام ايده هاي مهمي که در رابطه با مقاله مورد نظرتان به ذهن شما مي رسد، به هر شکل و ترتيبي که دوست داريد، بر روي آن کاغذ بنويسيد. براي اينکه مطالب بهتري بنويسيد، پيشنهاد مي شود اين سوالات مشخص را از خود بپرسيد: ((چرا من اين تحقيقات را انجام دادم؟))؛ ((به چه معناست؟))؛ ((منظور من آزمايش چه فرضيه اي بوده؟))؛ ((چه فرضياتي را در واقع آزمايش نمودم؟))؛ ((نتيجه چه شد؟))؛ ((آيا اين تحقيقات منجر به کشف روش جديدي شد؟ چه روشي؟))؛ ((چه اندازه گيري هايي انجام دادم؟))؛ ((بر روي چه ترکيباتي آزمايشات من صورت گرفت؟ اين ترکيبات چگونه مشخص شدند؟)). معادلات، اشکال و طرح هاي ممکن را طراحي کنيد. اين امر جهت دستيابي به ايده ي اصلي امري ضروري است. اگر تحقيقات را در جهت آزمودن يک فرضيه آغاز نماييد و پس از مشاهده ي اطلاعاتي که جمع آوري کرديد، احساس نموديد، داده ها بيشتر يک فرضيه ي ديگر را آزمايش مي کنند، نگران نباشيد. هر دوي آنها را يادداشت کنيد و بهترين ترکيب ممکن از فرضيات، اهداف و داده ها را انتخاب نماييد. غالبا اهداف يک مقاله در زماني که نگارش مقاله پايان مي يابد با اهدافي که پيش از نگارش مقاله در ذهن داشتيد، تفاوت خواهد داشت.
زماني که آنچه که در توانتان هست را نوشتيد، يک برگه ي ديگر را برداشته و سعي کنيد در همريختگي مطالب موجود در برگه ي اول را سازماندهي نماييد. تمام ايده هاي خود را به سه گروه اصلي دسته بندي نماييد.
1. مقدمه
چرا اين تحقيقات انجام گرفت؟ انگيزه و فرضيه ي مرکزي انجام اين کار چه بود؟
2. بحث و نتيجه گيري
نتايج چه بود؟ ترکيبات تهيه شده چه بودند؟ چه چيزي اندازه گيري شد؟
3. جمع بندي
معناي کل اين تحقيق چيست؟ چه فرضياتي ثابت يا رد شدند؟ من چه چيزي آموختم؟ آيا هيچ تفاوتي ايجاد شد يا خير؟
سپس هر يک از اين بخش ها را در نظر گرفته و آنها را روي مقياس ظريف تري سازماندهي نماييد. روي سازماندهي داده ها تمرکز کنيد. اشکال، جداول و طرح هايي بسازيد تا داده ها را تا جاي ممکن به شکل شفاف و کامل ارائه نماييد. اين فرآيند ممکن است آرام صورت گيرد – ممکن است يک شکل را 5 تا 10 بار به شکل هاي مختلف ترسيم نمايم تا تصميم بگيريم کدام يک از اشکال از همه واضح تر است (و از همه زيباتر به نظر مي رسد).
سرانجام، همه چيز را با يک ترتيب مناسب پشت سر هم قرار دهيد – طرح هر بخش ، جدول، طرح اشکال و معادلات.
زمانيکه تمام داده ها را در نظر گرفته و از پيش روي کار راضي بوديد (يا اينکه مي دانستيد چه داده هاي جانبي را بايد درون طرح کلي وارد نماييد)، و آنها را به شکلي قابل قبول سازماندهي نموديد، طرح کلي را به يک فرد خبره يا استاد بدهيد. به شکل ساده نشان دهيد داده هاي از دست رفته در کجا قرار خواهند گرفت، فرضيه خودتان را بنويسيد و بگوييد اگر فرضيه ي شما صحيح بود چگونه آنها را تفسير مي نماييد. من اين طرح کلي را از شما گرفته، فرد خبره يا استاد مورد نظر مي تواند ايده هاي خود را به آن اضافه نمايد، تغييراتي را پيشنهاد دهد، و آن را به شما بازمي گرداند. عموما 5 تا 6 بار تکرار زمان لازم است تا روي يک طرح کلي موفق و خوب توافق شود. زمانيکه روي طرح توافق کرديد، داده ها به شکل نهايي خود مي رسند (که يعني جداول، اشکال و غيره در طرح کلي همان جداول واشکال در مقاله خواهند بود).
سپس مي توانيد با اين تضمين که از بيشتر جملات و کلمات خودتان استفاده نماييد آغاز به نوشتن کنيد.
کليد استفاده ي موثر از زمان اين است که تا جايي که ممکن است در ابتداي مقاله طرح هاي کلي را با افراد متخصص و خبره مبادله نماييد. به هيچ وجه و تحت هيچ شرايطي جهت نگارش طرح کلي تا پايان جمع آوري داده ها صبر نکنيد. هيچ پروژه اي هيچگاه کامل نيست؛ و کار بر روي “طرح کلي” مقاله از زمانيکه پروژه تحقيقاتي خود را تازه آغاز کرده ايد، سبب مي گردد تا شما انرژي و زمان بسيار زيادي را ذخيره نماييد. حتي اگر تصميم بگيريد قبل از سازماندهي مقاله تحقيقات جانبي قابل ملاحظه اي انجام دهيد، تلاش براي نگارش يک طرح کلي به هدايت تحقيقات کمک مي کند.
1.1. طرح کلي
آنچه که طرح کلي بايد در خود داشته باشد:
1. عنوان
2. نويسندگان
3. چکيده
در ابتدا شروع به نگارش چکيده نکنيد. زمانيکه مقاله به پايان رسيد، اين کار انجام مي گيرد.
4. مقدمه
اولين يا دومين پاراگراف بايد به طور کامل نگارش شود. به جملات آغازين خود توجه ويژه اي داشته باشيد. بايد به شکل آگاهانه هدف از تحقيقات را بيان نماييد و نشان دهيد چرا اين هدف مهم است. به شکل ايده آل، مقدمه بايد بتواند به اين سئوالات پاسخ دهد:
• اهداف تحقيقات: توجيه اين اهداف: چرا اين تحقيقات مهم است؟
• پيش زمينه: چه کس ديگري هم اين تحقيقات را انجام داده؟ چگونه؟ ما در گذشته چه تحقيقاتي انجام داديم؟
• راهنماي خواننده: خواننده بايد در مقاله به دنبال چه چيزي باشد؟ نقاط مثبت و جالب مقاله چه هستند؟ ما از چه استراتژي استفاده نموديم؟
• خلاصه/نتيجه گيري: خواننده بايد به عنوان نتيجه انتظار چه چيزي را داشته باشد؟
5. بحث و نتيجه گيري
بخش بحث و بخش نتيجه گيري عموما با هم ترکيب مي شوند. اين بخش بايد عناوين فرعي با تيترهايي مشخص داشته باشد تا سازماندهي را روشن کند، و به خواننده کمک نمايد تا متن نهايي را اسکن کرده و بخش هاي مورد علاقه ي خود را بيابد.
تا جايي که ممکن است عناوين اين بخش ها را مشخص و غني از اطلاعات نماييد. براي مثال، عبارت ((با افزايش قطبيت حلال ميزان استخراج کاهش مي يابد)) مشخصا طولاني تر از ((ميزان استخراج)) است، اما براي خواننده مفيدتر مي باشد. به طور کلي، سعي کنيد نکات اصلي را در بر بگيريد.
در طرح کلي، متن زيادي ننويسيد، بلکه داده ها را در جايگاه مناسب قرار دهيد: هر متني بايد به سادگي نشان دهد در آن بخش چه اقداماتي انجام گرفته.
• سرفصل بخش ها
• اشکال (با زيرنويس)
• طرح ها (با زيرنويس يا پاورقي)
• معادلات
• جداول (با قالب بندي صحيح)
به خاطر داشته باشيد که مقاله را به چشم مجموعه اي از نتايج آزمايشي ببينيد، جداول، اشکال و طرح ها به شما کمک خواهند کرد تا اين نتايج را به صورت شفاف و در عين حال خلاصه بيان نماييد. متن موجود در مقاله تنها جهت توصيف داده ها مورد استفاده قرار مي گيرد، و در درجه ي دوم اهميت است (در درجه اول اهميت نتايج و داده هاي شماست). هرچه اطلاعات بيشتري در جداول، معادلات و غيره فشرده شوند، مقاله کوتاه تر و قابل اطمينان تر خواهد بود.
6. نتايج
در اين طرح، نتايج مقاله را به شکل فهرستي از عبارات و جملات کوتاه خلاصه کنيد. آنچه که در بخش نتايج ارائه شده بود را دوباره تکرار نکنيد، مگر اينکه مطلبي نياز به تکرار مجدد داشته باشد. بخش نتايج بايد تنها بخشي براي بيان نتايج باشد و نه خلاصه اي از آنها. بايد سطح جديد و بالاتري از تحليل را اضافه کرده و با صراحت اهميت تحقيقات را بيان دارد.
7. بخش تجربي
تمام سرفصل هاي پاراگراف هاي بخش تجربي را به ترتيب صحيح در اينجا آوريد تا با ترتيب آنها در بخش نتايج تناظر داشته باشد.
1.2. به طور خلاصه
• از ابتداي پروژه شروع به نگارش طرح هاي ممکن براي مقاله نماييد.
• تا پايان مقاله صبر نکنيد. ممکن است هيچگاه به پايان مقاله نرسيد.
• بيشتر سعي کنيد طرح کلي را حول داده هايي با تحليل يکسان قرار دهيد – جداول، معادلات، اشکال، طرح ها – تا اينکه متن را مبناي کار خود بگذاريد.
• به جاي استفاده از ترتيب تسلسل تاريخي با توجه به ترتيب اهميت نتايج، مقاله را شکل دهيد. يک جز مهم در نوشتن مقالات مربوط به وزن داده شده به عناوين است. افراد تازه کار معمولا مقاله را به ترتيب تسلسل زماني سازماني مي کنند: بدين معنا که شرحي از برنامه ي آزمايشي خود ارائه مي دهند، و از شکست هاي اوليه ي خود آغاز کرده و به يک پايان موفقيت آميز مي رسند. اين رويکرد کاملا اشتباه است. با مهم ترين نتايج، کار خود را آغاز نماييد، و نتايج ثانويه را بعدا ارائه کنيد. خواننده معمولا اهميتي نمي دهد که چگونه نتايج را به دست آورديد، تنها به اين اهميت مي دهد که نتايج چه هستند. خواندن مقالات کوتاه تر بسيار ساده تر از خواندن مقالات طولاني است.
برخي اشتباهات رايح در نگارش مقالات انگليسي
شما می توانید برای دریافت مشاوره انجام پایان نامه ، مقاله و غیره از کارشناسان مجموعه در فرم زیر سفارش ثبت کنید تا همکاران ما در اولین فرصت با شما تماس بگیرند :