سازماندهي استنادات و مراجع در طول فرآيند نگارش
زمان مناسب جهت سازماندهي (يا شايد سازماندهي مجدد) تاليفاتي که ممکن است استناد نماييد در ابتداي آغاز نگارش مقاله است. سازماندهي استنادات و مراجع در اين مرحله به دلايل مختلفي مفيد است.
[html_block id=”4551″]
اولا، اين فرآيند شما را قادر مي سازد شناسايي نماييد مقاله شما به کدام قسمتهای مقاله اي که قبلا تاليف شده بيش از همه مرتبط بوده و بايد بدان استناد گردد. براي مثال، مقالاتي که جهت فهم موضوع مقاله شما براي خواننده موثر بوده يا به خواننده کمک مي کنند خلاءهاي دانشي که بايد پر شوند را شناسايي نمايد، به عنوان مقالات مهم در مقدمه لازم به ذکرند. تاليفات پيشين که شامل جزئيات روش هايي است که شما از آن روشها در مقاله تان استفاده نموده اید در بخش روش ها قرار مي گيرد، و مقالاتي که از نتايج تحقيقات شما پشتيباني مي کنند يا در تفسير نتايج به شما کمک مي کنند براي بخش بحث و نتيجه گيري قابل استفاده هستند.
ثانياً، سازماندهي و مرور مراجع بالقوه شما را قادر مي سازد تصوير بزرگتري از انواع ودامنه ي مقالاتي که فراهم آورديد مشاهده نماييد. اين فرآيند مي تواند در تشخص اين مساله که آيا مراجع شما بر يک جنبه از مطالعاتتان به مقدار بيشتري از جنبه هاي ديگر اشاره دارد يا خير موثر باشد. اين فرايند همچنين به شما کمک مي کند در ابتداي فرآيند نگارش، هر منبعي را که در نهايت در تحقيقات شما موثر نبوده حذف نماييد.
ثالثاً، سازماندهي مراجع همگام با آغاز نمودن نگارش به شما کمک مي کند تخمین اوليه اي از تعداد استناداتي که در مقاله تان استفاده خواهند شد، در دست داشته باشيد. بسياري از ژورنالها تعداد مراجع استفاده شده در یک مقالع را محدود مي سازند، بنابراين اينکه از اول بدانيد قرار است به اين مرز نزديک شويد به شما یاری رساند تا از ابتدا مراجع مقاله خود را مدیریت نمایید. شايد يک مقاله ي مروري يا تعدادي از مقالات جديدتر بتواند جايگزين تعداد زیادی از مقالات عمومي گردد که سرفصل تحقيقات شما را توصيف مي کنند. يک چيز بسيار خوب درباره ي عصر اينترنت اين است که خوانندگان به آساني مي توانند به تاليفات پيشين استناد شده در مراجع جديدتر يا مقالات مرور شده دسترسي پيدا کنند. بنابراين، نيازي نيست در استناد به آثار موجود بسيار جامع عمل کنيم.
دو سبک از رايج ترين سبکهای استنادات مورد استفاده در مقالات امروزي، سيستم شماره گذاري متوالي (سيستم ونکوور) و سيستم نام نويسنده-سال انتشار (سيستم هاروارد) مي باشند. در طول فرآيند نگارش، ضروري است که از سبک مورد استفاده توسط مجله ي به خصوصي که در نظر داريد استفاده نماييد. اين اطلاعات را عموما مي توان در بخش اطلاعات/دستورالعمل هاي نويسندگان يافت. حتي وقتی ژورنال انتخابی شما از سيستم شماره گذاري متوالي استفاده نمايد، بسياري از نويسندگان معتقدند استفاده از سيستم نام نويسنده – سال نشر در پيش نويس هاي اوليه ي مقاله مفيدتر است (3). دليلش هم اين است که اگر يک مرجع را اضافه نموده يا حذف نماييد يا اگر ترتيب استنادات را در متن اصلاح نماييد شماره هاي اختصاص داده شده به مراجع احتمالا تغيير خواهند کرد. اگر نام يک نويسنده و سال تاليف را در متن به جاي يک عدد وارد کنيد، هرگونه تغييرات متعاقب در استنادات يا مراجع به سادگي هماهنگ مي گردد. زمانيکه نسخه ي نهايي مقاله را آماده مي کنيد، مي توانيد اعدادي به استنادات در متن و مراجع متناظر با آن اختصاص دهيد.
[html_block id=”4551″]
خوشبختانه، بسياري از برنامه هاي واژه پردازي داراي عملکرد داخلي وارد کردن نگهدارنده هاي استناد، ايجاد و ويرايش استنادات و مراجع و ايجاد کتاب شناسي مي باشند. همچنين نرم افزارهاي مديريت استنادات/مراجع گوناگوني وجود دارند که مي توان خريداري نموده (براي مثال، Thomas Reuters’ EndNote، ProCite و مديريت مراجع؛ ProQuest’s RefWorks) يا به شکل رايگان از اينترنت دانلود کنيد (براي مثال Zotero). اکثر برنامه هاي موجود استنادات و مراجع را در قالب هاي استانداردسازي شده ي گوناگون شامل استنادات متوالی و سيستم هاي نام نويسنده-سال تاليف، قالب بندي مي کنند، و حتي استنادات را از يک شيوه به شيوه ي ديگر قالب بندي مي کنند. اگرچه اگر از يک برنامه ي مديريت استنادات استفاده نماييد، همچنان مسئول بررسي صحت مراجع خود هستيد.
شما می توانید برای دریافت مشاوره از کارشناسان مجموعه در فرم زیر سفارش ثبت کنید تا همکاران ما در اولین فرصت با شما تماس بگیرند :
